مهمترین نتایج این گزارش به این قرار است:

دلار: میانگین دلار نیما برای سال 1400 ، 23600 تومان پیشبینی شده که در مقایسه با میانگین قیمت 21 هزار تومانی دلار نیما در سال 1399، 13درصد بیشتر است ولی با این حال، نزدیک به قیمتهای روز دلار نیما است. این یعنی تحلیلگران فکر می کنند حتی اگر کشور در سال آینده به توافق جامعی هم دست پیدا نکند، حداقل در مسیر توافق پیش می رود و از هیجان ارزی خبری نیست.
قیمتهای جهانی: قیمت جهانی کالاهای پایه برای سال 1400 نسبت به سال 1399 به طور میانگین با 24 درصد رشد پیشبینی شده است. این پیشبینی تا حدی محافظه کارانه است چرا که همین امروز قیمتهای جهانی کالاهای پایه نسبت به میانگین سال جاری، 35 درصد بالاتر است و تحلیلگران، 10 درصد جای اصلاح برای این قیمتها در نظر گرفته اند.
رشد واقعی: با نگاه به صفحه رشد سودآوری(ص 9 ) ، می بینیم که تحلیلگران سود سال 1400 بنگاه ها را نسبت به سال 1399 با 41 درصد رشد پیشبینی کردهاند: تقریبا معادل حاصلضرب "پیش بینی رشد دلار نیما در سال 1400 نسبت به سال 1399 (13 درصد ) در 24 درصد پیشبینی رشد قیمت کالاهای پایه در سال 1400 نسبت به سال 1399." این یعنی اینکه انگار تحلیلگران انتظار وقوع هیچ رشد واقعی از محل افزایش مقداری تولید و فروش بنگاهها در سال آینده نسبت به سال 1399 ندارند

ارزشگذاری:نسبت قیمت به درآمد فوروارد بازار به 8.3 رسیده است. اسفندماه سال گذشته، این نسبت نزدیک به 7 بود و در اوج بازار، این نسبت به عدد 17 رسیده بود. با نصف شدن این نسبت، حالا دیگر میتوان گفت که تا حد زیادی حباب قیمتها تخلیه شده ولی با این حال باید در نظر داشت که این نسبت، هنوز در مقایسه با سال گذشته همین موقع حدود 1.5 واحد بالاتر است و یا به زبان دیگر، ارزشگذاری بازار، نزدیک به 20 درصد نسبت به سال قبل همین موقع بیشتر است.باید امیدوار باشیم که رشد 4 برابری مشارکت مردم در بورس در سال 1399 که برای اولین بار در تاریخ بازار سهام کشور اتفاق افتاد و ورود 53 هزار میلیارد تومان پول حقیقی در این سال، از سطح ارزشگذاری فعلی بازار حمایت کند. هر چند بعید نیست که ادامهدار شدن مداخلات بی فایده دولت و سازمانهای نظارتی در ساز و کار عرضه و تقاضای طبیعی بازار -نظیر همین دامنه نوسان نامتقارن-، افرادی را که با هزار امید به این بازار وارد شدهاند را اندک اندک به بیرون بازار سهام هدایت کند و ارزشگذاری بازار را به متوسط تاریخی خود برگرداند.

تفسیر بازدهی 155 درصدی سال 1399 به زبان ساده:با اطلاعات این گزارش، می توانیم دودوتا چهار تای بازدهی عجیب سال 99 را اینطور تفسیر کنیم: پیشبینی دلار نیما برای سال 1399 که در اجماع اسفندماه سال گذشته از تحلیلگران مورد پرسش قرار گرفته است، 14500 تومان بود و همین تحلیلگران در اجماع این دوره، این رقم را برای سال 1400 به 23600 افزایش داده اند(63 درصد رشد) . از طرف دیگر، تحلیلگران قیمت جهانی کالاهای پایه را در اجماع این دوره برای سال 1400 ، 22 درصد بیشتر از آنچه در اسفند سال قبل برای سال 99 در نظر داشتن افزایش دادهاند. همین دو عامل، یعنی انتظارات سود آوری سال 1400 نسبت به انتظارات 1399 ، 2 برابر شده است. از طرف دیگر، مطابق بند قبل، هجوم مردم به بورس هم، باعث شد تا ازرشگذاری بازار، از 7 به 8.3 افزایش یابد (حدود 18 درصد افزایش). وقتی سود نقدی 8 تا 10 درصدی را هم به این محاسبات وارد می کنیم و این ارقام را در هم ضرب میکنیم (1.08*1.18*1.22*1.63) 155 درصد بازدهی بازار در این سال را بدست می آوریم.این یعنی اگر بتوانیم نرخ دلار ، نرخ کالاهای پایه و نسبت قیمت به درآمد را در آستانه سال 1401 پیش بینی کنیم، معمای بازدهی سال 1400 هم حل می شود.

بازدهی سال 1400 چقدر خواهد بود؟ در محتمل ترین سناریو که اسمش را سناریوی "گشایشهای محدود دوران مذاکره" میگذاریم، اگر تحلیلگران میانگین دلار نیما را در انتهای سال 1400 و برای تخمین سودهای سال 1401، در محدوده 27-28 تومان در نظر بگیرند (رشد 15-20 درصدی نسبت به میانگین 23500 تومانی سال 1400) و، اگر قیمت جهانی کالاهای پایه را در انتهای سال 1400 برای سال 1401، در سطح قیمت لحظه ای امروز فرض کنند (یعنی تحلیلگران قیمت جهانی کالاهای پایه را در سال 1401 تقریبا 10 درصد بیشتر از میانگین سال 1400 در نظر بگیرند) و اگر ارزشگذاری بازار از سطح نزدیک به 8 فعلی، کمتر نشود،(که به نظر فرض دور از ذهنی نیست) و با فرض 8 تا 10 درصد سود نقدی، بازدهی بازار 40 درصد خواهد بود. (1.1*1.1*1.2). البته فرض ما این است که رشد واقعی سودآوری در سال 1401 در کار نباشد. جالب است که تحلیلگران در همین گزارش اجماع هم، لابد با همین نگاه، به طور متوسط بازدهی سال آینده را 40 درصد پیش بینی کردهاند. میتوان برای حالتهای مختلف هم سناریو چید و به امکان کسب بازدهیهای مختلف فکر کرد. سناریوی "گشایش سیاسی جامع و کامل" و سناریوی "عدم توافق"، بسته به شدت و ضعف اثر آنها بر متغیرهای کلان آثار مختلفی دارند. تنها یک نکته را در سناریوی "گشایش سیاسی جامع و کامل"، در نظر بگیرید که در پی این سناریو، احتمالا رشد واقعی هم در کار خواهد بود. رشدی که در همه این سالها از آن محروم بودهایم.

درس فراموشنشدنی سال ۱۳۹۹چرا سال 1399 علی رغم بازدهی 155 درصدی، سال تلخی برای مردم و فعالان بازار بود؟ پاسخ این سوال را احتمالا در نوسان بی سابقه بورس در این سال باید جستجو کرد. واقعیت این است که تشویق غیر حرفه ای دولت برای حضور مردم در بورس از یک طرف، و تلاش ناکام سازمان بورس برای به تاخیر انداختن تعادل قیمتی پس از رشد بی منطق قیمتها از مردادماه به بعد، این نوسانات را در این بازار رقم زده و مردم را تلخکام کرده است. همه سخن اینجاست که بازدهی 155 درصدی بازار در سال 1399 ، با مقداری کم یا زیاد، به هر حال بدست می آمد چرا که رشد 65 درصدی انتظارات از دلار، رشد 22 درصدی انتظارات از قیمت جهانی کالاهای پایه و، رشد یک واحدی قیمت به درآمد، لاجرم به این بازدهی ختم میشد و نیاز به این همه تشویق نابجا و تلاش ناکام نبود. نتیجه آنکه، در پایان سالی که سرمایهگذاران باید برای کسب بازدهی 155 درصدی جشن میگرفتند، لشگری از سهامداران و سرمایهگذاران مارگزیده می بینیم که دست خود را برای حضور مجدد در این بازار داغ کرده اند.از این اتفاق درس بگیریم. بازار سال آینده خودش 40 درصد دارد. لطفا دستکاری نکنید!